وقتی داشتم تقویم را ورق می‌زدم، چشمم به مناسبت هفته، یعنی شهادت امام جواد(ع)، فرزند امام رضا(ع)، افتاد. با خودم گفتم: «چه خوب می‌شد با بابا به زیارت حرم می‌رفتیم!»
پس از یاد خدای بخشنده و مهربان، سلام می‌کنیم به همه‌ی شما دوستان عزیز کوله‌پشتی. امیدواریم که روزهایی پر از لحظه‌های خوب و پرفایده داشته باشید!
روزهای پس از پایان امتحانات می‌تواند برای هریک از شما، یک روز عالی و به‌یادماندنی باشد، آن‌قدر عالی که پس از گذشت تعطیلات، بتوانید خاطراتتان را بنویسید و به شکل یک کتابچه‌ی باارزش درآورید. برای این کار، فراموش نکنید که همیشه فکر و برنامه‌ریزی داشته باشید.
دیروز وقتی داشتم تقویم را ورق می‌زدم، چشمم به مناسبت هفته، یعنی شهادت امام جواد(ع)، فرزند امام رضا(ع)، افتاد. با خودم گفتم: «چه خوب می‌شد با بابا به زیارت حرم می‌رفتیم!»
یادم آمد بابا در بیمارستان پیش بابابزرگ است و نمی‌تواند بیاید. به سرم زد مثلا با بچه‌های محله‌مان دست به حرکتی به‌یادماندنی بزنیم.
مثلا شب شهادت، گوشه‌ی طاقچه‌ی دیوار بیرونی مسجد، شمع روشن کنیم یا مانند سال‌های قبل از همه‌گیری کرونا، توی خیمه‌ی هیئت مسجد، به زائران پیاده‌ی حرم شربت آب‌لیمو تعارف کنیم. فکر خوبی بود!
پیش مادر رفتم و موضوع را برایش تعریف کردم. خندید و گفت: «توی این هوای گرم فکر خوبی است! من هم حاضرم ۵ کیلو شکر و چند شیشه آب‌لیمو نذری بدهم.»
وقتی حرف از شکر شد، گفتم: «این همه؟!» مادر گفت: «آدم باید برای عزیزش بهترین‌ها را ببخشد، آن هم برای امام جواد(ع) که به سخاوتمند بودن معروف است.
حالا بهتر است با کانون فرهنگی مسجد تماس بگیری و از برنامه‌های هیئت در سالروز شهادت امام جواد(ع) باخبر شوی.»
به سمت تلفن رفتم. مطمئن بودم که بچه‌های محله‌مان هم دلشان می‌خواست در این فعالیت باارزش دوباره در کنار هم باشیم.